Leven in het buitenland

Mijn dagelijkse bezigheden werden naar een aantal weken een routine merkte ik. Voordat ik naar stage moest liep ik op mijn gemakje langs de bakker (want iedereen doet daar alles op z'n gemakje) om vervolgens de pontjes brug over te steken richting de bussen. De bussen hebben in Curaçao geen vaste tijden en al helemaal geen vaste route. Soms moest ik 5 minuten wachten en de volgende dag misschien wel 3 kwartier. Maar gelukkig spreken ze Nederlands in Curaçao, dus verdwalen is bijna onmogelijk.

6 uur, mijn stage dag zit erop. Eens kijken of ik vervoer naar huis kan regelen. Soms werd ik bij de bushalte afgezet, en de andere keer waren er vrienden zo vriendelijk om me op te komen halen. Als ik dan eindelijk thuis was, eerst even snel douche en eens kijken wat mijn huisgenootjes gaan eten. Vaak gingen we nog snel even boodschappen doen. Of we gingen lekker met z'n alle uiteten. Uiteten was na mijn idee net zo duur als boodschappen doen. Als we daghap gingen eten bij De Buren op het Willeminaplein waren we zo'n 15 gulden kwijt (7,50 euro). En uiteten is natuurlijk altijd een stuk gemakkelijker, dat scheelde weer een hoop afwas.

Na het eten gingen we ons vaak opfrissen en op stap. In Curaçao is er iedere avond wel ergens een feestje. Was er geen feestje verzonnen we wel wat anders, bios, Starbucks, drankjes en dansjes bij een gezellig cafétje. Noem het maar op.

De cultuur is zo relaxed dat ik me 3 maanden geen zorgen heb gemaakt en heerlijk genoten heb!!